Ամառ 2022
Այս տարի ամառային արձակուրդները ընտանիքով որոշեցինք անցկացնել Տավուշի մարզում։ Իսկ ավելի կոնկրետ՝ Ենոքավանում։ Ես շատ էի սպասում մեր ճամփորդությանը, որովհետև գիտեի, թե ինչքա՜ն նոր տեղեր եմ բացահայտելու ու ի՜նչ հրաշալի արկածներ են մեզ սպասվում։
Հուլիսի 19-ի առավոտյան սկսեցինք մեր ճամփորդությունը։ Դե գիտեք, որ Ենոքավան տանող ճանապարհը անցնում է Սևանա լճի կողքով, ապա անցնում ես Դիլիջանի թունելը, հետո Իջևան քաղաքով։ Թունելն անցնելուն պես, մենք կատարեցինք առաջին կանգառը։ Մենք ասում ենք “Կուկուռուզի” կանգառ։ Ու կերանք ամենահամով կուկուռուզը 🙂
Հաջորդ կանգառն արդեն մեր հյուրատանն էր, որտեղ շատ երեխաներ կային հանգստացող, որոնց հետ ես ընկերացա։
Այդ օրը իմ մայրիկի ծննդյան օրն էր։ Հայրիկս Իջևանից տորթ էր գնել, մենք երեկոյան վառեցինք մոմերն ու շնորհավորեցինք մայրիկս։
Հաջորդ օրը մենք ուղևորվեցինք Մակարավանք։ Մակարավանքը 13-րդ դարի հայկական վանական համալիր է, որը գտնվում է Աչաջուր գյուղից 3 կմ հեռավորության վրա, Պայտաթափ լեռան լանջին։ Ավանդույթի համաձայն վանքը կոչվել է վարպետ Մակարի անունով, ով իր որդու հետ կառուցել է վանքը։
Մեր ճամփորդության 3-րդ օրը որոշեցինք գնալ Պարզ լիճ։
Այնտեղ կար նաև Պանդա պարկ, և ես որոշեցի փորձել իմ ուժերը․
Իսկ հետադարձի ճանապարհին նկատեցինք մի հետաքրքիր վայր․
Երևի հիշում եք, որ ասել եմ, իմ պապիկի քեռին ապրում է Տավուշի մարզի Սև քար գյուղում։ Մենք ամեն տարի ամռանը գնում ենք նրան հյուր։ Այս տարի էլ գնացինք։ Նա մեծ այգի ունի, ու ես շատ եմ սիրում այդ այգում խաղալ, հող մշակել, ծառ տնկել։ Այս անգամ տեսեք ի՜նչ եմ պատրաստել 🙂
Իսկ հիմա տեսեք, թե ձմերուկի կեղևից ինչ է պատրաստել իմ պապիկը․
Հրաշալի ճանապարհորդություն էր։ Շատ-շատ վառ տպավորություններով վերադարձա Երևան։